Η περιοχή της Λάρισας κατοικείται ήδη από την προϊστορική εποχή , όπως μαρτυρούν τα ευρήματα στις όχθες του Πηνειού και σε άλλα σημεία. Κατά την αρχαιότητα και ειδικά κατά την κλασική εποχή η πόλη της Λάρισας θα γνωρίσει μεγάλη ακμή, ενώ θα αποτελέσει και την έδρα για το Κοινό των Θεσσαλών. Από εκείνη την εποχή σώζεται και το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας με χωρητικότητα που υπολογίζεται σε 10 χιλιάδες θεατές, κάτι που δείχνει το μέγεθος και τη δύναμη της πόλης.

Τα επόμενα χρόνια η περιοχή θα βρεθεί διαδοχικά υπό Μακεδονική, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή κατοχή. Την εποχή των Βυζαντινών η Λάρισα θα δεχθεί πολλές επιδρομές από Βούλγαρους, Σέρβους αλλά και Φράγκους που θα ελέγξουν την περιοχή για ένα διάστημα, μέχρις ότου τον 14ο αιώνα πέσει στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το 1881 η Λάρισα μαζί με την υπόλοιπη Θεσσαλία θα απελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό και θα ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος.

Με την απελευθέρωση προέκυψαν και προβλήματα που σχετίζονταν με την ιδιοκτησία της γης. Τα χωράφια της περιοχής βρίσκονταν από την Τουρκοκρατία στα χέρια μερικών μεγαλογαιοκτημόνων (τσιφλικάδων)που αρνούνταν να δεχθούν τις προτάσεις για αναδιανομή γης προς όφελος ακτημόνων αγροτών. Η αντιπαράθεση αυτή θα φέρει μεγάλη ένταση, ειδικά μετά τη δολοφονία του υπερασπιστή των δικαιωμάτων των κολίγων Μαρίνου Αντύπα το 1907 και θα οδηγήσει στην εξέγερση στο χωριό Κιλελέρ το 1910. Τελικά λύση στο ζήτημα με απαλλοτριώσεις και αναδιανομή γης θα δοθεί μερικά χρόνια αργότερα.