Η Κως με βάση τα ευρήματα κατοικείται ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Πρώτοι της κάτοικοι ήταν οι Κάρες, ενώ αργότερα θα έρθουν οι Δωριείς. Κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα η Κως εντάσσεται στη Δωρική Εξάπολη, ένα είδος συνομοσπονδίας μαζί με την Κνίδο, την Αλικαρνασσό, την Ιαλυσό, την Κάμειρο και τη Λίνδο. Από τον 4ο π.Χ. αιώνα και μετά η Κως θα γνωρίσει σημαντική ακμή, ενώ το Ασκληπιείο του νησιού θα αποκτήσει παγκόσμια φήμη, ως χώρος λατρείας αλλά και θεραπείας. Στην Κω θα γεννηθεί το 460 π.Χ. ο Ιπποκράτης, ο αποκαλούμενος και πατέρας της Ιατρικής, τον όρκο του οποίου δίνουν οι γιατροί μέχρι σήμερα.

Το νησί της Κω θα γνωρίσει αρκετούς κατακτητές με πρώτο τον Αλέξανδρο τον Μέγα, ενώ ακολουθούν οι διάδοχοί του Πτολεμαίοι, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί και για λίγο οι Γενοβέζοι.

Στις αρχές του 14ου αιώνα η Κως θα καταληφθεί από το τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών, οι οποίοι θα την οχυρώσουν με κάστρα, όπως το Κάστρο Νερατζιάς και το Κάστρο Αντιμάχειας.

Το 1522 η Κως θα περάσει στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ το 1912 θα την καταλάβουν οι Ιταλοί μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, στην κατοχή των οποίων θα παραμείνει μέχρι το 1948 όταν και ανακοινώνεται επισήμως η ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα.