Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Κάρπαθος ήταν η πατρίδα του τιτάνα Ιαπετού, αδερφού του Κρόνου και πατέρα του Προμηθέα. Ο Όμηρος στη συμμετοχή της στον Τρωικό Πόλεμο την αναφέρει ως» Κράπαθο», ενώ θεωρείται ότι αποικήθηκε από Μινωίτες και βρισκόταν στη μινωική σφαίρα επιρροής, κάτι λογικό δεδομένης της γεωγραφικής της θέσης.

Η Κάρπαθός κατά την κλασική αλλά και την ελληνιστική εποχή θα αναπτυχθεί οικονομικά κυρίως χάρη στις εμπορικές τις σχέσεις με τη Ρόδο.

Η Κάρπαθος πέρασε διαδοχικά από τα χέρια των Ρωμαίων (οι οποίοι θα τη μετατρέψουν σε σημαντικό ναύσταθμο για το στόλο τους), των Βυζαντινών, των Γενοβέζων και των Ενετών πριν καταλήξει στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 16ο αιώνα. Κυρίως κατά το μεσαίωνα αλλά και αργότερα η Κάρπαθος θα δεχτεί πολλές επιδρομές πειρατών που θα αναγκάσουν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τους παράλιους οικισμούς και να μετακινηθούν προς τα ενδότερα του νησιού.

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 θα ξεσηκωθεί και η Κάρπαθος, όμως το νεοσύστατο κράτος που θα προκύψει με το πρωτόκολλο του Λονδίνου δεν θα την περιλαμβάνει, όπως και κανένα από τα Δωδεκάνησα.

Την Κάρπαθό θα αποσπάσουν από την (διαλυμένη) Οθωμανική Αυτοκρατορία οι Ιταλοί το 1912, για να έρθει με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η πολυπόθητη ένωση με την Ελλάδα.