Σύμφωνα με τη μυθολογία η Φωκίδα οφείλει το όνομά της στον Φώκο , τον αρχηγό των Δωριέων που κατέλαβαν την περιοχή μετονομάζοντάς την σε Φωκίδα. Η Φωκίδα κατά την αρχαιότητα ήταν διάσημη σε όλο το γνωστό τότε κόσμο καθώς στα εδάφη της διέθετε το σημαντικότερο μαντείο της εποχής, το περίφημο μαντείο των Δελφών.

Η ύπαρξη του μαντείου και η μεγάλη προσέλευση επισκεπτών που αναζητούσαν χρησμό από την Πυθία βοήθησαν στην ανάπτυξη της περιοχής, ανάπτυξη που τερματίζεται οριστικά με το κλείσιμο του μαντείου το 394 μ.Χ. από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Θεοδόσιο.

Μετά τα αρχαία χρόνια, η Φωκίδα ακολουθεί την πορεία της υπόλοιπης Ελλάδος περνώντας διαδοχικά από τα χέρια Ρωμαίων, Βυζαντινών και Οθωμανών μέχρι το 1821.

Η Φωκίδα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση, καθώς από εδώ κατάγονται κορυφαίοι αγωνιστές όπως ο Αθανάσιος Διάκος που υπέστη μαρτυρικό θάνατο στα χέρια των Τούρκων, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο στρατηγός Μακρυγιάννης που άφησε πνευματική παρακαταθήκη τα περίφημα απομνημονεύματα και πολλοί άλλοι. Στα εδάφη της Φωκίδας γίνονται πολλές συγκρούσεις, όπως η κατάληψη του Κάστρου της Άμφισσας (10 Απριλίου 1821), την επέτειο της οποίας γιορτάζουν κάθε χρόνο στην Άμφισσα και η μάχη στο Χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821). Η Φωκίδα συμπεριλαμβάνεται στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του.